Поиск по этому блогу

03 марта, 2015

Our place


Yo‘lning o‘zgalardan holi ekani naqadar yoqimli. Huddi hamma sendan yuz o‘girib, shaharni bir o‘zingga qoldirib ketgandek. Quyoshning so‘ngganiga ancha bo‘lganida ham ma’no bordek. Go‘yoki tabiat ichingdagilarni bilib turgandek.

Uyim tomon eltadigan so‘l yo‘ldan ogohlantirib chiroq yoqdim. Qo‘llarim esa shturvalni beixtiyor o‘ngga burishdi. Aqlim meni boshqara olmagach, yurak tanimni o‘z izmiga to‘la olgandi.

Mana o‘sha ko‘prik. Yana o‘ngga. Keyin yana o‘ngga. Allaqachon kesib tashlangan daraxt o‘rni menga yod bo‘lib ketgan. Chiroq nurida borliqni ko‘rishga qiynalib, o‘zimni zulmatda qoldirdim. Bunda esa hammasi tiniq ko‘rinib turgandi. Allalayotgan musiqa tovushi tobora pasayib borayotgani cho‘chitib yubordi. Uni orqaga qaytardim, qayta-qayta allalashini so‘rab, kerakli tugmani bosib qo‘ydim.

Shamollarda sinmading lolam
Bo‘ronlarga dosh bera olding.
Qor tagida qolganda olam
Ko‘zlarimda yosh bo‘lib qolding..   

Qo‘shiq so‘zlarini yoddan bilmay turib hirgoyi qilish har doim ham kuzatilmaydi. Pley listda shu qo‘shiq o‘rniga boshqasi bo‘lganida balki Ko‘kchaga yetib olardim. Lekin kun sovug‘ida uning doimiyga aylangan uyi yonidan o‘tish oson emas. Muzlagan yerda o‘zini zaxga berib yotibdi. Men esa ustiga iliqlik to‘shay olmayman. Onda-sonda o‘qib o‘tadiganimni ozgina iliqlik deb bilish bilan cheklanaman.

Shamol turdi. Ovozini ham eshittirib o‘tdi. Oynaklar ustiga mayday tomchilar kelib urilayotganini ko‘rayotgan ko‘zlarim ko‘proq ichimga nazar solib turibdi.

Titrayverdim sovuqdan yupun
Izg‘irinda tentirab yurdim.
Seni qamrab oldi qor, quyun
Yonginangda tikilib turdim.

**

Hammasi qalban o‘lib bo‘ldi. Hammasiga guvoh daraxtni kesib yuborishgan. Ortga qaytarish imkonsiz. Menga tikilgan ko‘zlar, barmoqlarimni qattiq siqqan uning qo‘llari, oynakka tinimsiz urilgan yomg‘ir tomchilari, dimoqni yomg‘ir isi aralash qitiqlagan uning yoqimli iffori. Xatlarini saqlab qo‘yganman. Sog‘inib o‘qiganimda o‘qib bo‘lishimni kutib menga qarab turgandek bo‘ladi. Chunki uning shu nigohlarini eslab qolganman. Unutishimga katta shubham bor.,

Lolajon, mening lolam
Seni sig‘dirolmadi nahotki yorug‘ olam?
Lolajon, meni lolam
Bizga torlik qildi hammaga keng bu olam.

Shu onda vaqtni to‘xtatish mumkin emasligi alam qiladi. Ortga qaytishni so‘ramayabman-ku. Soat millari o‘ngga qarab intilgani sari shirin xotiralar uzoqlashib boraveradi. Uni ko‘rgani borishimni kutarmikan? 1-qavatdagi derazasidan qarab ketishimni so‘raganida, ich-ichidan yana bir pas qolishimni istarmikan?

Yangi yil kuni bergan sovg‘asini siypalash odatim. Huddi shunda qo‘llaridan tutgandek bo‘laman. Menda saqlanib qolgan isi uni qayta ko‘rgunimcha yo‘qolib qolmasligiga umid qilaman, bunday bo‘lmasligini bilib turib. Umidlar esa intixoda o‘ladi.

Nechun mendek bir bag‘ri toshni
Yagonamsan, mardimsan deding?
Qahratondan qo‘rqqan bir toshni
Unutilmas dardimsan deding.     

**

Inson hayotga bir marta keladi. “Lolajon” nechinchi marta aylanayotgani tushunarsiz. 10 tadan keyin sanoqda adashib ketdim. Chunki qo‘lim ham, xayolim ham yozayotganim bilan band. Tezlik yo‘q. Barmoqlarim boshqa harfga tushib qolayotgani hozir asabimga tegmayapti, asablarim dam olishmoqda.

Men o‘tmish bilan qolib ketmadim. Shu bilan birga uni o‘chirishni istamadim. Bugun ham fikrimni o‘zgartirganim yo‘q. Ichida uzilib bo‘lgan rishtalarini umidlarim bilan tiklashga urinaman.

Lolam, meni kechirgin, lolam
Gunohkorman sening yoningda.
Qor tagida qolganda olam
Asrolmadim seni bag‘rimda..

Ularga kerak bo‘lganim insonlarim ko‘p emas. Muhimi bor ekanliklari. Mayli unga kerak bo‘lmay qolay. Mayli hammasini unutsin. Meni chiqarib tashlasin. Uning yo‘li endi boshqa. Men esa chaqirishini, oldiga kelishim istashini kutaman. Voz kechib yuborishiga ishonishim qiyin.

**

Telefon yondi: onajonim. Hozir boraman. Oxirgi marta eshitib olay:

Lolajon, mening lolam
Seni sig‘dirolmadi nahotki yorug‘ olam?
Lolajon, meni lolam

Bizga torlik qildi hammaga keng bu olam.

3 комментария: