Тунги хизматчи

Кун оғишни бошлади. Йўл четига чиқиб туришибди, бир чиройли бўлиб. Клиентларни жалб қилмаса бўлмайди, айниқса байрам кунидан унумли фойдаланиб қолиш керак. Опытныйлари аллақачон режаларни тузиб бўлишган. Осон иш бўлмасада, қанча кўпига улгурса, шунча яхши.

Қаторлашиб турган машиналар кетига тўхтадим. Эътиборимни жалб қилиш учун дарҳол биттаси пайдо бўлди.
- Қанча бўвотти?
- Берадигани ўзи билан бўса 100 минг. Фақат яна шетга опкеб ташаш шарти билан.
- Ўзизда йўқми?
- Ана, анетта сотишвотти. Ҳар хилидан бор, тўғри кеганини овурас.

Негадир ёқмади. Ҳаддан ташқари озғин, кийимлари осилиб ётибди. Хуллас ўхшатишига ишонмадим. Машинадан тушиб, ичкарироқ киришга қарор қилдим. Ҳамма клиент талашиш билан банд. Замон шундай, оғзингни очиб ўтирсанг, қолиб кетаверасан.
- Ока, хизмат кере бўса тайёрмиз, атак.
- Намунча қиммат бўп кетилла – сўрадим кулиб.
- Доллар ошиб ётибди-ку, укам – тўлачадан келган аёл писта чақиб, бақрайиб қараб турганди.
- Ўзим опкетаман, ўзим опкеламан, нарсалариниям қибераман кенайи, но була этвотган нарх вапше-ку!
- Булаям совуда туриптиде, укам. Осон тутма. Кўпи уйига қайтишга пул топомасдан, 2-3 сўм ишлаб қолилик деб чиққан.

Орқада 2-3 та йигит бошқасини ўраш билан банд:
- Бир мартага бўса бораман, ока.
- Санга нима фарқи бор? Ўйин-кулги қилиб, кечасигача бирга бўласан, стол тайёр, оч қомисан, ўзим уйинга ташаб кетаман.
- Хоп, ҳич бўмаса яна 1-2 тасини қўшилик ока, бир ўзимга ғалатиде шунча одамни ичида.

Кўпига кўнгил тортмайди. Фигураси умуман ўхшамаган. Бозор экан деб чиқиб олаверган. Ошна-оғайнинг олдида точно уялтиради. “Қаттан топдинг буни?!” деб тана қиладиганлари чиқади барибир. Атрофни бироз кузатдим. Зўрини кўриб қолдим. Бақувватгина, қувноқ, овози ҳам ёқимли. Кулишларини айтмайсизми, хуллас уялтирмайди. Нима бўлса бўлсин, қанча сўраса сўрасин, шунисини банд қиламан деб югурдим.
- Янги йилиз билан!
- Рахмат, ўзизгаям, бирга бўсин!

Хушмуомала экани ҳам ёқди, атрофида клиент кўплиги учун ҳаммасига бирдек жавоб қайтаришга улгуряпти. Олдида турган аёлга юзлана қолдим.
- Биргамисиз кенайи?
- Да, бирга. Қатга борамиз?
- Ман-ку опкетвураман, нархини келишсе бўлди.
- Агар сифатига қарасез шундан яхшиси йўқ, бемалол айланиб чиқинг, нархи ҳам шунга яраша.
- Ҳаммани дилини ёзолса бўлди-де, байрам кайфияти ҳар холда.
- Бунисига жоввоб! Санъатни битирган, гап-сўзидан тортиб, юриш-туришигача талант. Хоҳласез ашула этади, истасез рақсиям бор.
Кулиб юбордим. Аёл ҳам қўшилиб кулди.
- Сиз яхши менежеракансиз!
- Ман онасиман буни, ўхшамидими манга?
- Йўғе?! Анча ёш кўринасиз-у!
- Оо, рахмат комплимент учун! Ўзи ёнида ёрдамам бермоқчи бўлдим, кейин қўяқо дидим. Дугонамни қизи бор хоҳласез, пара қилиб оборса бўлади.
- Вапше зўр бўларди кенайи, аксига олиб олдиндан закас қимагандик. Бугун байрам байрамда бўсин дб...
- Ээ чотки қиберишади.

Дугонасини қизи бамисоли Золушка, сутга чайилгандек оппоқ. Кийимлари ўзига ярашиб турибди. Бундай гўзал янги йил куни бозорда эмас, катта-катта балларда маликалардек юрса арзийди. Кайфиятим кўтарилди. Аёл айтган нархга тортишиб ўтирмай рози бўлдим-у, икки кишини олиб йўлга тушдим. Кичкинтойлар хурсанд бўлишади. Қорбобо ва қорқизни уйда суюкли жиянларим орзиқиб кутиб туришибди, уларга атаб шеърлар ёдлашган. Аксига олиб ҳар йилги қорбобо – синфдошим тўсатдан бошқа шаҳарга кетадиган бўлиб қолди. Келаси йил ҳаммасини яхшилаб режалаштириб оламиз.